De mijn in Cheratte bestond vanaf 1848 uit twee schachten (170 en 250 meter diep). In 1877 stopte de mijn na een waterdoorbraak waarbij meerdere mijnwerkers het leven lieten. In 1905 werd de concessie overgenomen door de SA des Charbonnages du Hasard dat toen als hoofdzetel Micheroux had. In 1930 werkten 1500 mensen in Cheratte en bedroeg de dagproductie 1000 ton. Schacht 1 is een gemetste toren met een hoogte van 30 meter. De tweede (metalen) schacht verdween in 1947 toen een nieuwe (derde) schacht in productie kwam. De "Belle Fleur" of schacht 4 was een luchtschacht. Na de overname van Maireux et Bas-Bois (jaren '30) kwamen er ondergrondse verbindingen tussen de mijnzetels. Cheratte was vanaf dan de hoofdzetel van Hasard. Cheratte had de kolenwasserij en de nabijheid van de Maas en het Albertkanaal zorgde voor goede transportmogelijkheden. Ook de concessie "Belle-Vue et Bien-Venue" (Herstal) werd toegevoegd. In de jaren '70 ging het echter bergaf. De oude hoofdzetel in Micheroux sloot in 1974. De mijn in Cheratte sloot als voorlaatste Luikse mijn op 31 oktober 1977. Er werkten toen nog 590 mensen. De wasserij en de terrils in Cheratte zijn verdwenen maar er staan nog wat gebouwen. Twee schachttorens staan nog overeind. Het mijncomplex is echter zwaar in verval geraakt maar wordt deels gerestaureerd zoals voordien het geval was voor schacht 4 (Belle Fleur). Men zoekt nog naar een nieuwe functie voor de gebouwen. In april 2017 werd een gedeelte van de mijn, waaronder schacht 3 afgebroken. Op 13 november 2019 werd bekend dat de groep Matexi de gronden en gebouwen gaat kopen. Het plan is een écoproject met woningen, appartementen, horeca, recreatie en burelen. De beschermde gebouwen met de malakofftoren worden dan deels een historische ruimte die bezocht kan worden. De helft van de voormalige mijnterreinen wordt groen ingekleurd. Tegen 2027 wil men dat alles klaar is.