In 1906 werd de concessie Beringen-Koersel verleend (4950 ha). Een jaar later werd de SA Charbonnages de Beeringen opgericht. De productie startte in 1922. Er werd steenkool gedolven op de verdiepingen -727, -789 en -850 meter. In 1948 werkten 6796 mijnwerkers in Beringen. In 1954 werd de concessie vergroot tot 5271 ha. Twee jaren later haalde Beringen een jaarproductie van 886000 ton. Vanaf 1959 werd ook een gedeelte van de concessie Ham-Kwaadmechelen ontgonnen (Hier kwam nooit een koolmijn in productie). Tijdens de volgende jaren bleef Beringen één van de belangrijkste Belgische steenkoolmijnen. Op 28 oktober 1989 werd de mijn gesloten als voorlaatste in België. De totale productie bedroeg iets meer dan 79 miljoen ton.
Het overgrote deel van de gebouwen bleef bewaard en zijn onderdeel van het Mijnmuseum.
Ook de terrils zijn bewaard gebleven en hebben een recreatieve functie.
bron: belgischesteenkoolmijnen.be

Argumenten tegen de sloop van kolenwasserij 1 en 3
1 Voor een eventuele gedeeltelijke sloop moet de bescherming (gedeeltelijk) worden opgeheven of aangepast. Daar is een decretaal vastgelegde procedure voor, met onder meer een openbaar onderzoek en een advies van de Vlaamse Commissie Onroerend Erfgoed. Die is vooralsnog niet gevolgd. (De opheffing van de bescherming is een beslissing van de minister bevoegd voor Onroerend Erfgoed. Op een eerder verzoek om drie delen te declasseren ging de minister in 2013 niet in.)
2  
Door een gedeeltelijke sloop gaat het monumentale karakter van het geheel verloren, en ook de inzichtelijkheid in het massieve van het kolenwasproces, een essentieel onderdeel van het mijnwerk. Dat betekent een onherroepelijke verminking van de integriteit van het geheel en een aantasting van de kern ervan.
3
De sloop van een (groot) deel van het gebouw kan een precedent scheppen voor de verdere aantasting van de site én voor de sloop van andere beschermde gebouwen in Vlaanderen.
4  
Een eventuele gedeeltelijke sloop was voor de erfgoedvereniging Europa Nostra de reden om de Beringse kolenwasserij op de tweejaarlijkse lijst te zetten van ‘meest bedreigd Europese historische sites’. Dat is een indicatie van het (Europese) belang van de site. (De shortlist telt zeven sites. De kandidaatstelling van Beringen is het werk van VVIA [Vlaamse Vereniging voor Industriële Archeologie].)
Back